Emekli sınıf öğretmeniyim. Kürt siyasetinde, Halkın Demokrasi Partisi – HADEP’te politika yaptım. Aktif siyasetten ayrıldıktan sonra KIRKÖRÜK Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Kooperatifi’nin kuruculuğunu ve başkanlığını yürüttüm. Son olarak Ankara’da ikinci el dükkan işleterek esnaflık yaptım. Kars Dede Korkut Eğitim Enstitüsü mezunuyum.

İlk gençlik yıllarımdan itibaren kadın çalışmalarının ayrı ve kadınlarla yapılmasını düşündüm. Sol içinde feminizme karşı çok keskin önyargılar vardı. Yine de kadınları, kadınlarla örgütlemek adına karma kurumlarda kadın çalışmalarına yer açılabiliyordu. Çalıştığım tüm karma örgütlerde ilgimi çeken alanlar da hep kadın alanı oldu. İlk örgütlülük deneyimim 1975 yılında Tüm Memurlar Birleşme ve Dayanışma Derneği – TÜM-DER üyeliğimle başladı. Daha sonra İzmir’in Aliağa İlçesinde İlerici Kadınlar Derneği – İKD ile tanıştım. 12. Eylül’e kadar Aliağa’da ilk kadın örgüt deneyimim olan İKD’de kadın örgütlülüğü içinde yer aldım. Benim için çok kıymetli olan bu çalışmada kadınlarla birlikte öğrenmenin farkındalığını yaşadım. İKD Türkiye Komünist Partisi – TKP’li kadınlar tarafından kurulmuştu. Fakat sol içinde kurulan ilk kadın örgütüydü. Bu nedenle TKP görüşünde olmayan farklı sol anlayışlardan ve benim gibi bağımsız kadınları da içinde barındırıyordu. Halkın içinde özellikle emekçi kadınlarla yoğun çalışmalar yapıyorduk. 

12 Eylül sonrası örgütlü yaşamıma Adana’da Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası – Eğitim-Sen üyeliğimle yeniden başladım. Kadın komisyonunda farklı sol algılara sahip kadınlarla çok değerli çalışmalar yaptık. Daha sonra Kürt hareketine katıldım. 2004 yılına kadar süren bu çalışmalarda kadın kollarında çok aktif yer aldım. Karma sol örgütlerde, kadın kimliği ile var olmak bir mücadele gerektiriyor. Türkiye’de solcu erkeklerin eril bakış açıları maalesef günümüzde de sürüyor. Kürt siyasetinde olduğum süre içinde KADER (Kadın Adayları Eğitme ve Destekleme Derneği) içinde de yoğun çalışmalara katıldım. 

Oluşturduğumuz Yerel Siyaset Çalışma Grubuyla, farklı siyasi partilerden seçilmiş kadın belediye başkanları ve meclis üyelerini buluşturduğumuz, yerelde kadınların sorunlarını gündemleştirdiğimiz çalışmalar yaptık. Kürt siyasetinden ayrıldıktan sonra bağımsız olarak kadına yönelik şiddetle mücadele etmek üzere Ankara’da KIRK KÖRÜK Kadın Kooperatifin kuruculuğunu yaptım. Sadece kadınlarla çalışmak çok keyifliydi.

Yaşadığım ekonomik şiddetin yarattığı sorunlar yeniden çalışmamı gerektirdi. Esnaflığa başlamak zorunda kaldım. Kooperatifi kapattıktan sonra Ankara’da yeni oluşan daha genç ve çoğunluğu akademik çevrelerden kadınların katıldığı Feminist Biz oluşumunda aktivistliğimi sürdürmeye çalıştım. Bu süreçte, yayına hazırlayan grubun içinde olduğum, AMARGİ Dergi’nin faaliyetlerini de sürdürdüm. Son durak olarak yerleştiğim Muğla-Datça’ya artık örgütlü bir çalışmaya katılmayacağım kararıyla gelsem de bu mümkün olmadı. Çok aktif olmamakla birlikte Datça Kadın Platformu’nda çalışmalara destek vermeye çalışıyorum.

Adana Eğitim – Sen Şubesinde 3 yıl Kadın Komisyonu başkanlığını yürüttüm. Daha sonra yönetime seçildim. Bir yıl süreyle Adana Şube Sekreterliği yaptım. 

Daha sonra HADEP’te Seyhan İlçe ve İl Kadın Komisyonu Başkanlığı yaptım. Seyhan İlçe yönetimindeyken de İlçe Sekreterliği görevim vardı. Daha sonra 3 dönem Parti Meclisi üyeliği ve Kadın Kolları Genel Başkan Yardımcılığı yaptım. HADEP kapatıldıktan sonra Kürt siyaseti içinde daha çok eğitim amaçlı kurulan Özgür Toplum Partisi’nin kuruculuğu ve Genel Başkan Yardımcılığını yaptım. Kürt siyasetinde yaşanan büyük tasfiyenin ardından iki arkadaş Ankara’da KIRKÖRÜK Kadın Kooperatifini kurduk. Ömrü çok uzun olmayan bu örgütlenmede 5 yıl boyunca kooperatif başkanlığını da yürüttüm.

Sendika ve siyasi parti üyeliklerim dışında, İnsan Hakları Derneği ve Sokak Çocukları Derneği üyeliğim oldu.

Çok dostum var. En kıymetli hazinem dostlarım.

Kovuşturmaları, Hapis, Sürgün…

1982 yılında Aliağa- Menemen hattında bir yıl içinde 3 ayrı okula sürüldüm. 

1983 yılında da 1402 sayılı Sıkıyönetim Kanunuyla Kastamonu- Daday- Gökören köyüne sürüldüm. Ağır kış koşulları altında ve yeni doğmuş kızımı komşularıma emanet ederek gittiğim Kastamonu’da sürüldüğüm okula ulaşamadım ve görevimden ayrılmak zorunda kaldım. 

Birçok kez gözaltına alındım. Gözaltılarımın en uzunu Adana HADEP ilçe yöneticisi iken yaşadım ve 5 gün sürdü. Diğer gözaltılarım kısa süreli oldu. 

TÜM-DER, Eğitim-Sen ve HADEP faaliyetlerim içinde çok sayıda soruşturma geçirdim. 

Hakkımda davalar açıldı. Bunun sayısını hatırlamıyorum.

Kitapta yer alan söyleşi

İrfan Aktan (2006), Zehir Panzehir Faşizmin Şartı Kaç, Dipnot, Ankara

Sanal sergi

Fatma Nevin Vargün maddesi (2022)Vardık Varız Var olacağız KESK’li Kadınların Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Mücadelesi, İstanbul Toplumsal Cinsiyet Müzesi.

2004, 2005 ve 2006 yıllarında Ülkede Özgür Gündem ve Özgür Politika gazetelerinin kadın sayfasında köşe yazarlığı yaptım. 

Bu süreçte Radikal gazetesi, Uçan Süpürge’nin Dergisi gibi birçok yayında makalelerim yayımlandı. 

2006 yılında yayın hayatına başlayan 3 aylık süreli feminist dergi AMARGİ’yi yayına hazırlayan grupta yer aldım ve birçok sayısında makalelerim yayımlandı. 

Ara sıra yazdığım kendime ait NERîN isimli WordPress’de bir blogum var.