Emekli öğretmenim. Yazarım. Irkçılığa ve ayrımcılığa karşı mücadele ile birlikte kadın hakları ve özgürlüğü için mücadelenin içinde oldum. Anadili hakkı mücadelesinde de yer aldım.

Dicle Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Fakültesi mezunuyum.  1976-1977 yıllarında, lise öğrencisi iken Lis-Der isimli  derneğin sosyal ve eğitsel çalışmalarına katıldım.

12 Eylül öncesinde, üniversite öğrencisi iken Devrimci Doğu Kültür Ocakları – DDKO’ya yakın Devrimci Demokrat Kadınlar Derneğine (DDKAD) üyesi oldum, yönetim kurulunda yer aldım. Bu dernekte üniversiteye hazırlanan gençlere hazırlık dersleri veriyorduk. Kadınlar için çok çeşitli çalışmalar yaptık. Kadınların kendilerine güven duymalarını sağlamak amacıyla faaliyetler yürüttük. Dikiş kursu da veriyorduk, kamusal alana çıktıklarında kendilerini rahat hissetmelerini sağlayacak bilgiler de. Aktif bir dernekti. Yasal bir dernekti ve ben de yöneticilerindendim.

12 Eylül darbesi olduğunda dernekler kapatıldı. Bizim derneğimiz de kapatıldı. DDKAD’ın anadiline ilişkin yayınladığı ve Devrimci Demokrat Gençlik dergisine yayınlanan “Analar çocuklarınıza ana dilini öğretiniz” başlıklı bildirimizden dolayı, “bölücülük yaptığımız” gerekçesi ile 12 Eylül döneminde tutuklandım. Uzun bir sorgu sürecinden sonra tutuklandım ve 5 No’lu cezaevinde bir yıl kaldım.

Tutuklandıktan bir buçuk yıl sonra yargılandığım davadan beraat ettim. Diyarbakır 5 No’lu cezaevini bilen bilir. “İnsanın insanlıktan çıkması için ellerinden gelen her şeyi yaptılar. Ya insan bedenini yakar mı? Orada insanlar bedenlerini bile ateşe verdiler.”

Ben orada yaşanan vahşeti ve direnişi kadınların gözünden aktarmak istedim. Bu nedenle 5 No’luda Kadın Olmak isimli kitabımı yazdım. Kitap 2017 yılında yayınlandı.

O dönem birlikte kaldığım çoğu kadın arkadaşımdan da kitapta yer almalarını istedim ama orada yaşanan vahşet, şiddet hala bile ifade etmekte zorluk çekilecek düzeyde olduğu için arkadaşlarım bu kitapta yer almadılar.

Bazı şeyleri dile getirmek aradan geçen bunca yıla rağmen halen çok zor. Buna rağmen anlatmamız gerektiğine inanıyorum. Bu nedenle kitap yazdım. Diyarbakır cezaevinin müze haline getirilmesi için yürütülen çalışmalar katıldım. Bir daha yaşanmaması için bu vahşetin unutulmaması gerekiyor diye düşündüm.

1976-1977 yıllarında lise öğrencisi iken Lis-Der üyesi

Üniversite öğrencisi iken Devrimci Demokrat Kadınlar Derneği yönetim kurulu üyesi

Belirtilmedi

Gözaltı ve tutuklanma

12 Eylül 1980 Askeri Darbesinden sonra, üniversite öğrencisi iken uzun bir işkenceli sorgu sürecinden sonra tutuklandım ve Diyarbakır 5 No’lu cezaevinde 1 yıl kaldım.

Yargılandığım davadan bir buçuk yıl içinde berat ettim. Fakat Diyarbakır 5 No’lu cezaevinde yaşadıklarım ve tanık olduğum şeylerin izi yaşadığım sürece silinmeyecek.

Sürgün

Tutuklandığımda Dicle Üniversitesi’nde öğrenci idim. Okuldan atıldım. Döndüğümde Dicle Üniversitesine dönme olanağı tanınmadı.

Konya Selçuk Üniversitesi’ne sürgün olmuştum. Yeniden üniversiteye kayıt yaptırmak için Konya’ya gittim. Tahliye olmuştum ama henüz berat etmemiştim. Sakıncalısın diye beni okula almadılar.

Bu arada SSK’lı bir işe girdim fakat yaşadığım göz altılardan dolayı işten atıldım.

Üniversiteye dava ile dönebildim. Gözaltına alındım, ajanlık dayatmasına maruz kaldım.

Ancak 1986 yılında mezun olabildim.

Seçki

Haber röportajlar, sesli ve yazılı söyleşiler, sözlü tarih görüşmeleri

Bozarslan, Felat (2022). “Diyarbakır Cezaevi 42 yıl sonra kapatıldı.”, Deutsche Welle, (22. 10. 2022)

Altaş, Gülbahar, (2023). “5 No’lu Cezaevi Hafıza Müzesi Girişim Grubu “42 yıllık vahşetin hafızalardan yok olmaması için” harekete geçti”, The Indipendent, (6. Ocak. 2023).

Rahime Karakaş ile sözlü tarih görüşmesi: [Dijital Kayıt] Tarihsel Adalet için Bellek Müzesi, Sözlü Tarih Koleksiyonu, Rahime Kesici Karakaş (15. 09. 2021)

(Erişim Tarihi: 27. 03, 2023)

Video-röportaj(2014). “Cezaevinde işkence gören Rahime Kesici o günleri anlattı”, En son haber, (13. 12. 2014) (son erişim: 27. 03. 2023).

Rahime Kesici Karakaş (2017) 5 Noluda Kadın Olmak, Diyarbakır